23 maja 2013

Siódmy

Sue
   Tick Tock Tick Tock... Czas dłużył mi się niemiłosiernie, zresztą jak zawsze w restauracji koło godziny 10. Większość tego typu lokali jest jeszcze zamknięta, ale nie... Anthony Swann postanowił dodać do menu śniadania, i od dwóch miesięcy musimy być w pracy od rana. Jeszcze ten chłoptaś, który zastępuje Iana. Siostrzeniec pani Elizabeth. Romeo. Aż się rzygać chce. Zarywa do każdej osoby przeciwnej płci. Jak ja nie lubię takiego zachowania! Znam go dwa dni, i już chętnie bym go udusiła! To się nazywa wspaniałe podejście do ludzi! Dobrze, że Ian i Diana wracają jutro. Z tego co mi powiedział, dziś będzie odczytywany testament państwa Dixon. Z tego powodu rodzeństwo strasznie się denerwuje, więc przez jakąś godzinę rozmawialiśmy o wszystkim, byle by zapomnieli o ostatnich wydarzeniach. Śmialiśmy się, żartowaliśmy, plotkowaliśmy... Zachowywaliśmy się jakby nic sienie stało. Niestety ja musiałam iść do pracy, a oni  też  musieli już wychodzić.
  Zbliżała się godzina 11, a ja wciąż się nudziłam. Rozważałam już pójście do Romea, gdy drzwi się otworzyły i do sali wpadło stado szympansów. na mojej twarzy od razu pojawił się uśmiech. Całe The Wanted zajęło jeden z największych stolików. Wzięłam 5 kart dań i skierowałam się w ich stronę. 
- Witam. -uśmiechnęłam się najładniej jak mogłam i podałam 4 zaskoczonym chłopcom menu.
- Sue?! Co Ty tu robisz? -pierwszy otrząsną się Jay. Nathan, który jako jedyny wiedział, ze tu pracuje, wyglądał na bardzo zaciekawionego tym co oferuje restauracja.
- I w dodatku w stroju kelnerki. -dodał Tom. Uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.
- Pracuje tu.
- Naprawdę?! -Siva chyba nie uwierzył w to co powiedziałam. Chociaż, chyba, trudno byłoby sienie domyślić.
- Nie. Na niby. -przewróciłam oczami.
- To tak się da? - zamyślił się Parker. Max szturchną go w ramię. - Co?!
- Nie udawaj głupiego. - łysy spojrzał na niego z ukosa. Nathan i ja już nie wytrzymaliśmy i zaczęliśmy się śmiać.
- Dobra, to co zamawiacie? - powiedziałam kiedy w końcu się trochę uspokoiłam. Chłopcy dopiero teraz spojrzeli na karty dań. Wywróciłam oczami i przyglądałam im się przez jakieś dwie minuty. Kiedy w końcu przyjęłam zamówienie skierowałam się do kuchni, aby Romeo wiedział co ma zrobić.
- A któż to przyszedł. - brunet z włosami postawionymi do góry niczym Zayn Malik uśmiechnął się do mnie pokazując białe zęby. -Sue Moore. Dziewczyna piękna jak anioł.
- Przestań. -posłałam mu złowieszcze spojrzenie z nadzieją, że wreszcie się ode mnie odczepi.- Tylko się nie obijaj. -dodałam podając mu kartkę z zapisanym zamówieniem.
- Oczywiście księżniczko. -chłopak puścił do mnie tak zwane oczko, a mi się cofnęło. Jejciu... Co za palant. Wróciłam za ladę i zajęłam się swoimi sprawami. Wycieranie blatu, czyszczenie szklanek itd. Chłopcy co jakiś czas spoglądali w moją stronę. Nathan najczęściej. Gdy ich zamówienie było już gotowe zaniosłam dania do ich stolika.
- Sue, usiądziesz z nami? -zapytał Max kładąc swoją dłoń na mojej.
- Jestem w pracy. Ale jak chcecie, to możecie się zabrać dziś ze mną do kina. Diana i Ian załatwiają sprawy związane ze śmiercią ich rodziców, a sama nie chcę iść. - zaproponowałam. Już wcześniej myślałam nad tym, aby ich zaprosić, ale nie wiedziałam jak. Jestem dziwna. Chłopcy spojrzeli po sobie.
- Jasne, czemu nie. -odpowiedział mi uśmiechnięty Nathan.

~*~

  Zbliżała się godzina 19. Chłopcy mieli być w pół do ósmej, czyli mam jeszcze trochę czasu na przygotowanie się. Przez telefon ustaliliśmy, że jedziemy na Iron Mana 3. Zawsze lubiłam tego typu filmy. No i kolejny plus tej produkcji, to Robert Downey Jr. Uwielbiam tego aktora. 
Stylizacja Julia  Spojrzałam na zegarek, trzeci raz podczas jednej minuty, i dopiero teraz zapamiętałam która jest dokładnie godzina.19:56. Myśl Sue, myśl, co jeszcze musisz zrobić.Wzięłam przykład z Kubusia Puchatka i palcem wskazującym zaczęłam lekko uderzać w skroń, powtarzając przy tym myśl, myśl, myśl. O dziwo zadziałało. Przypomniałam sobie, ze miałam jeszcze wstawić płukanie. Skierowałam się do przedpokoju. Ponieważ, jak już kiedyś wspinałam, nasze mieszkanie nie jest ogromne pralka stoi w szafie w przedpokoju. Nie dość, że mamy więcej miejsca, to jeszcze jej tak bardzo nie słychać. Wlałam niebieski płyn do komory i nastawiłam na 14. Korzystając z okazji, iż na drzwiach wisi lustro, sprawdziłam, czy wszystko z moim wyglądem jest w porządku. Biały sweter zsunął sie z jednego ramienia, ukazując pasek od czarnego stanika oraz w większym stopniu zakrywając krótkie, jeansowe spodenki z czarnym wzorem. Spojrzałam na moje stopy. Ciemne botki prezentowały się zaskakująco dobrze z resztą mojego dzisiejszego ubioru. Dłonią przeczesałam moje, jak zawsze rozpuszczone włosy. Dzisiejszej stylizacji uroku dodawał naszyjnik w kształcie serca z wzorem zebry, duża bransoletka w zebry oraz biały lakier na paznokciach. Wszystkie drobiazgi, które będą mi potrzebne schowałam do torebki na jedno ramię w grafitowym kolorze oraz z licznymi kieszeniami. Tak, zdecydowanie byłam już gotowa. 
  Mój wzrok już setny raz tego dnia, w celu sprawdzenia godziny powędrował na zegarek. To chyba niemożliwe, abym tak długo się przeglądała... O dziwo była już 20:25. Założyłam torebkę na ramię i wyszłam z mieszkania. Po zamknięciu drzwi na klucz i sprawdzeniu, czy przypadkiem nie są jeszcze otwarte, skierowałam się klatką schodową w dół. Gdy tylko przekroczyłam próg ogromnych drzwi, owiało mnie chłodne powietrze. 
  - Nie wiesz, ze to niebezpieczniej tak samej chodzić po mieście o tej godzinie? -usłyszałam nowo poznany, a już tak znienawidzony głos. Romeo. 
- Jakbyś nie zauważył, jest dopiero 20. -odpowiedziałam mu, a widząc jego uśmieszek dodałam. -Czekam na kogoś.
- Mogę Ci potowarzyszyć?  -zapytał stojąc zaledwie 20 centymetrów ode mnie. Położyłam moją dłoń na jego torsie, aby powstrzymać dalsze zbliżanie się.
- Nie dziękuje. Dam sobie radę. -posłałam mu sztuczny uśmiech. W duchu modliłam się, aby chłopcy już przyjechali. I chyba Bóg naprawdę mnie kocha, bo po koło nas stanął duży samochód. Jedne z drzwi się otworzyły i z pojazdu wysiadł Nathan.
- Coś się dzieje? -zapytał zbliżając się do mnie.Romeo chyba się go wystraszył, bo się odsunął.- Cześć Sue. - brunet dodał, tym razem zwracając sie do mnie. 
- Nic sie nie dzieje. Po prostu bałem sie o Sue i postanowiłem z nią na was poczekać. - odpowiedział siostrzeniec pani Swann. 
- Chodź Nath, bo się spóźnimy. -pociągnęłam chłopaka za rękę, aby zapobiec walce kogutów. Nie oszukujmy się, Nathan nie miałby szans. - Pa Romeo. -Rzuciłam na odchodne. 
  Gdy tylko zajęłam miejsce w aucie, chłopcy zaczęli mnie witać oraz śmiać się z Nathana. 
- Brawa dla tego pana! -krzyknął Tom ręką wskazując na Sykesa.- Oto obrońca roku! - po tym zdaniu wszyscy, oprócz Nathana, wybuchli śmiechem. 
- Dajcie spokój. - powiedział Nath. Był już taki czerwony ze złości, że gdy Tom i Max na niego spojrzeli, to wybuchli jeszcze większym śmiechem. 
- Ej! Zostawcie mojego Nathusia! -krzyknął Jay. I o dziwo tyko ja wybuchłam śmiechem. Jay zgromił mnie wzrokiem. 
- Nathusia?! -zapytałam robiąc minę "Are You Fucking Kidding Me?". 
- Sue, radze Ci przeprosić. -poradził Max. 
- Dokładnie, jak Jay się wkurzy, to lepiej zatrudnij policjanta do ochrony. -dodał Siva, który obejmował rolę tatuśka i prowadził samochód. 
- Ja się tam Jaya nie boję. -odpowiedziałam dumnie wypinając pierś. - Co on niby może mi zrobić? 
- On, na przykład, może zacząć Cie łaskotać, nasłać na Ciebie jaszczurkę lub obrzucić Skittlesami. -odpowiedział mi McGuiness. Po jego wypowiedzi wszyscy wybuchliśmy śmiechem.    
  Reszta drogi do kina minęła nam na rozmowie, śmiechu oraz śmiechu. Teraz przed nami tylko kilka godzin na sali kinowej. 


 *******************************************************************************
Kocham mamę,
i Ciebie Brigitko też. 
A tak na prawdę,
jestem gejem. 

Och, ta szkolna twórczość na krzesłach. ♥
Jak jej nie kochać? 
;) 

Co tam u was? Bo u mnie spoko... 
Rozdział pisało mi sie bardzo fajnie, ale długo...  
To zapewne zauważyłyście. 
Przepraszam, ze dziś, a nie w środę. 
Tylko to mi pozostało. :] 

A tak wgl, to 20 maja 1999r. na świat przybył pewien człek, 
który 20 maje, 
tego roku obchodził swoje 14 urodziny!
STO LAT GOSIU!!!!!!
 Dedykuje to coś, co wyjątkowo mi się strasznie podoba właśnie Tobie!
 Żebyś dalej pisała opowiadania i mówiła mi, co jest zadane! :D 

[człowiek, który wstawia więcej niż 3 "!" 
prawdopodobnie jest chory psychicznie.]

Musze was jeszcze poinformować, że czynnikiem, który spowodował opóźnienie rozdziału, test nowe opowiadanie. 
Na razie nie pisze, ale mam już pomysł. Chcę go jeszcze opracować, aby nie go nie zawieszać. 
Jak pojawi sie rozdział, to napisze, a teraz zapraszam do obserwatorów! 
Zapewniam, zę będzie to opowiadanieinne niż wszystkie. ;) 
Przynajmniej mam taką nadzieje. :D

Tak na miłe zakończenie. ;) 
Ja zlewam z tego non stop! 

Alice in Wonderland †

3 komentarze:

  1. Jak to miło, że 3 dni po urodzinach jeszcze ktoś pamięta, że je miałam. Dziękuje, Croissanciku.
    Nathuś? Serio?
    McGuiness ogranicz podkradanie jaszczurce karmy. Iprzestań ją chować w kuchni, bo ktoś to weźmie za kakao!
    Romeo, Romeo, czemuś ty jest Romeo!
    Juz mi się on nie podoba! Po kiego on się tu znalazł!
    Iron Man 3 powiadasz! Film na którym byłyście i mnie nie zabrałyście... Ciekawe jaki był. Obejrzę go sobie w domu taka Forever Alone.
    A tak w ogóle, to do lekcji, a nie cały czas przy komputerze, nieuku.
    Nie no żartuje, lepiej pisz, rysuj i rób wszystko lepiej niż ja. Ucz się tylko tak, żebyś zdawała do następnej klasy ;D
    Czekam na następny.
    Człek, który jara się swoim rysunkiem i miała 3 dni temu urodziny, Invincible.

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj boooski *.*!
    Masz świetne pomysły Dziewczyno :).
    Biedny BabyNath jak Oni mogą się tak z niego śmiać :*.
    Oj ten Jaythan <3.
    Nathusiu xd. Rozjebało mnie to :d.
    Czekam na następny :*.
    Weny!

    Mychaaa ;***

    OdpowiedzUsuń
  3. Ale mi poprawiłaś humor! Świetny rozdział! Tom i Jay królowali. Ten pierwszy na stówę, mimo swoich głupowatych odzywek i zagrywek zostałby moim kumplem. Mamy podobne odpały. A określenie Jaya na Natha to spowodowało, że parsknęłam ze śmiechu.
    Pozdrawiam i czekam na więcej :)

    OdpowiedzUsuń

Zachęcam do dzielenia się opinia na temat posta. Z góry dziękuje za wszystkie komentarze! Proszę o nie spamowanie, do tego służy zakładka spam.
Alice in Wonderland †